Εγώ ο Αη-Γιώργης να λυτρώσω την πεντάμορφη
Που την κρατώ αιχμάλωτη στα σπλάχνα μου.
Εγώ ο Δράκος.
Από το ποίημα της Μαρίας Τοπάλη: «Ενύπνιον σε γαλάζιο φόντο»,
Από τη συλλογή «Σερβίτσιο τσαγιού» 1999
Χωρίς να ξέρω συνειδητά γιατί, είχα πει ότι η απάντηση στη Γοργόνα είναι ο Αη-Γιώργης. Την ίδια εποχή άκουσα το στίχο της Μαρίας Τοπάλη, μελοποιημένο από το Σόλη Μπαρκή και ζήτησα να γνωρίσω την ποιήτρια.
Παραξενεύτηκα όταν μου πρωτοείπε: «Ο Αη-Γιώργης είναι εγώ».
Άρχισα να ζωγραφίζω επαναλαμβάνοντας από μέσα μου το στίχο.
Από το 2003 μέχρι σήμερα ο στίχος δεν έπαψε να γεννάει καινούργιες εικόνες που συνδέθηκαν με τις πρόσφατες εμπειρίες μου: Από τη μία τη συνάντηση με τις τοιχογραφίες σε εκκλησίες και ξωκλήσια ανά την Ελλάδα, που δικαίωσαν για άλλη μια φορά τη βαθιά πίστη μου στη ζωγραφική, και από την άλλη την επίσκεψή μου στην Όλυμπο Καρπάθου.
Η Όλυμπος είναι για μένα ένα παράδειγμα επιβίωσης και ζωντανής μαρτυρίας ενός πολιτισμού με πολύ βαθιές ρίζες και μαζί μήτρα αρχετυπικών μορφών.
Τα τελευταία έργα αυτής της σειράς συνδέουν τον Αη-Γιώργη με το φίδι και τον Αδάμ, την πεντάμορφη με την Έυα και την Παναγία, όπως το κάνουν τα προσκυνητάρια που στολίζουν οι γυναίκες της Ολύμπου.
Μάριος 2008
Μάτω Ιωαννίδου
‘Ολο και πιο σπάνια συναντά κανείς ζωγράφους που ξεκινάνε να ζωγραφίζουν με τη βεβαιότητα ότι υπάρχει παράδεισος. Και η Μάτω Ιωαννιδου είναι μια από αυτους. Εδώ, σε αυτά τα έργα, που με τόση σπουδή και επιμέλεια δημιούργησε, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Ο Θεός πενθεί, ο άνθρωπος πονάει, και η ζωή δίκην τοκογλύφου εισπράττει την ενέργεια που χρειάζεται δανείζοντας ηδονή ανακούφισης.
Μόνη ελπίς για τη λύτρωση η πίστη ότι κάποτε η Εδέμ υπήρξε. Άρα, δε μπορεί αλλιώς, μπορούμε να την ξαναβρούμε.
Τι άλλο είναι όμως η αληθινή τέχνη, η αξία του ονόματυος, εκτός από αυτή τη θέση;
Αυτό το βέβαιο που δεν χρειάζεται να το αποδείξει σε κανέναν.
Ο νοών νοείτω λοιπόν, και ο συνειρμών συνειρμήτω.
Κώστας Καρτελιάς
Μια αξιοπρόσεκτη παρουσία στα εικαστικά δρώμενα των ημερών αποτελεί και η έκθεση ζωγραφικής της Μάτως Ιωαννίδου, στην γκαλερί «Αδάμ».
Η παρουσιαζόμενη θεματική ενότητα επικεντρώνεται σε συνειρμικές αναπαραστάσεις του Αϊ-Γιώργη.
Αφορμή, ήταν το ποίημα της Μαρίας Τοπάλη «Ενύπνιον σε γαλάζιο φόντο», στο οποίο αναφέρεται :
«Εγώ ο Αϊ-Γιώργης να λυτρώσω την πεντάμορφη /
που την κρατώ αιχμάλωτη στα σπλάχνα μου / Εγώ ο δράκος».
Οπως σημειώνει η δημιουργός στον κατάλογο της έκθεσης «άρχισα να ζωγραφίζω επαναλαμβάνοντας από μέσα μου το στίχο.
Από το 2003 μέχρι σήμερα ο στίχος δεν έπαψε να γεννάει καινούριες εικόνες, που συνδέθηκαν με τις πρόσφατες εμπειρίες μου :
Από τη μία η συνάντηση με τις τοιχογραφίες σε εκκλησίες και ξωκλήσια ανά την Ελλάδα, που δικαίωσαν για άλλη μια φορά τη βαθιά πίστη μου στη ζωγραφική
και από την άλλη την επίσκεψή μου στην Ολυμπο Καρπάθου.
Η Ολυμπος είναι για μένα ένα παράδειγμα επιβίωσης και ζωντανής μαρτυρίας ενός πολιτισμού με πολύ βαθιές ρίζες και μαζί μήτρα αρχετυπικών μορφών.
Τα τελευταία έργα αυτής της σειράς συνδέουν τον Αϊ-Γιώργη με το φίδι και τον Αδάμ, την πεντάμορφη με την Εύα και την Παναγία, όπως κάνουν τα προσκυνητάρια
που στολίζουν οι γυναίκες της Ολύμπου».
Νίκος Λαγκαδινός
(από διαδικτυακό περιοδικό τέχνης του 2008)