Scroll Top
ΑΔΑΜ | 2006

Συναυλίες ή πώς μέσα από την ζωγραφική μπορεί να διεκδικείται ο ήχος.
Αν όχι ο ήχος, τουλάχιστον μια εσωτερική ακουστική.
Τα μουσικά όργανα στους πίνακες της Μάτως Ιωαννίδου γεννιώνται σε σκοτεινούς βυθούς και φωτίζονται από την επιτακτική κίνηση μιας χορευτικής δίνης.
Είναι όργανα μαγικά, ποιητικά όπου η σιωπή της απεικόνισης μετατρέπεται σε εσωτερικό πανδαιμόνιο.
Με τα θολά περιγράμματά τους, τις απότομες μεταβάσεις από την σκιά στο φως μοιάζουν σώματα μεθύοντα.
Σε καλούν σε μια απελευθερωτική ένταση όπου οι διαφορετικές αισθήσεις, έτσι όπως η μία τροφοδοτεί την άλλη, καταλήγουν να ταυτίζονται.

 

Λέττα Χριστοπούλου Duye

 

Οι σκιές, τα σχέδια και τα χρώματα σταματούν πάνω στη λευκή επιφάνεια του ζωγράφου. Οι ήχοι όμως όχι.
Εκτός κι αν ο καλλιτέχνης είναι το σημείο διάθλασης απ’το οποίο προεκτείνεται η πρώτη αίσθηση, δημιουργώντας ένα άλλο είδος προοπτικής εμπνευσμένο απ’την άυλη κίνηση του ρυθμού στο χώρο.
Το ζητούμενο τότε μετατρέπεται σε έκφραση και αναζήτηση της κοινής καταγωγής των αισθήσεων.
Στην προκειμένη περίπτωση επιτυγχάνεται η ροή της μουσικής να διατηρεί την κίνησή της, ακόμα και μέσα απ’τον καμβά – πρίσμα της δημιουργού.

 

Λάμπρος Ντούσικος

Privacy Preferences
When you visit our website, it may store information through your browser from specific services, usually in form of cookies. Here you can change your privacy preferences. Please note that blocking some types of cookies may impact your experience on our website and the services we offer.